فیزیوتراپی نسیم سلامت، در شهرک گلستان و منطقه 22 تهران
شانه منجمد

فیزیوتراپی و تمرین درمانی برای درمان شانه منجمد، درد، خشکی، تورم و محدودیت حرکت مفصل شانه.

دریافت نوبت ارزیابی و مشاوره رایگان (همه روزه 8 الی 22)

شانه‌یخ‌زده یا Frozen shoulder، باعث درد و خشکی در شانه شده و به مرور زمان دامنه‌ی حرکتی شانه را محدودتر می‌کند. این بیماری در بین افراد 40 تا 60 سال و عموما در زنان شایع‌تر است. افراد مبتلا به دیابت خطر بیشتری برای ابتلا به شانه منجمد دارند. اگر با این مشکل روبه‌رو هستید و احتیاج به راهنمایی و درمان دارید، متخصصین ما در مرکز فیزیوتراپی نسیم سلامت واقع در شهرک راه‌آهن، اماده پاسخگویی به تمامی سوالات شما و همچنین شروع درمانتان با بهترین کیفیت هستند. شانه منجمد سه مرحله دارد که در ادامه توضیح‌داده‌شده‌است:
  • خشک‌شدگی (Freezing): هر حرکتی در شانه باعث ایجاد درد می‌شود و دامنه حرکت شانه کاهش‌یافته و محدود می‌شود.
  • انجماد (Frozen): در این مرحله ممکن است درد کمتر شود اما خشکی و محدودیت حرکتی باقی می‌ماند و ممکن است فعالیت‌های روزمره فردمختل شود.
  • آب شدگی (Thawing): به مرور دامنه حرکت افزایش می‌یابد و درد شانه بهتر می‌شود اما این امکان وجود دارد که برگشتن به حالت نرمال تا 2 سال به طول انجامد.

دلایل ابتلا به شانه منجمد

علت اصلی این عارضه شناخته شده نیست اما عواملی باعث تشدید این بیماری می‌شود که عبارتند از: دیابت، پارکینسون، بیماری‌های قلبی، کم‌کاری تیروئید، بی‌حرکتی شانه بر اثر دوره نقاهت بعد از جراحی و یا بی‌حرکتی طولانی‌‎مدت در بیماران سکته مغزی، تاندونیت‌های مفصل شانه، آرتروز و آرتریت روماتوئید شانه.

علائم شانه منجمد

علائم شانه منجمد

  • درد شانه
  • درد مداوم پیشرونده شانه که به تدریج زیاد می‌شود.
  • محدودیت حرکتی در حرکات غعال و غیرفعال شانه.
  • ناتوانی در فعالیت‌هایی که در بالای سر انجام‌ می‌شوند. مانند: شانه‌کردن موها، بستن‌موها، لباس‌پوشیدن و… .
  • درد در انتهای دامنه‌ی حرکتی شانه
  • محدودیت در فعالیت‌هایی که نیازمند حرکت دست، به سمت پشت کمر می‌باشند مانند بستن بند لباس زیر در بانوان.
  • انتشار درد به ناحیه گردن به دلیل فعالیت بیش از حد عضلات گردن برای جبران محدودیت حرکتی شانه
  • اسپاسم در برخی از عضلات ناحیه کتف و شانه.
  • ضعف و ناتوانی در برخی از عضلات کمربند شانه‌ای.

تشخیص شانه منجمد

تشخیص شانه منجمد

تشخیص شانه یخ‌زده در مراحل اولیه ضرورتا یک تشخیص کلینیکی (بالینی) است. در نتیجه یافته‌های رادیوگرافیک برای کنارگذاشتن سایر تشخیص‌ها استفاده‌می‌شود. تصاویر X_Ray شانه عموما در این بیماران نرمال است. MRI به‌طور رایج در این بیماران استفاده‌ نمی‌شود؛ اما در آن یافته‌هایی بنابر تغییرات ساختارهای شانه که به نفع تشخیص شانه یخ‌زده باشد، گزارش‌ می‌شود. به تازگی اولتراسونوگرافی، به عنوان یکی از ابزارهای اولیه تشخیصی شانه‌یخ‌زده معرفی‌ شده‌است.

درمان شانه منجمد با تمرین‌درمانی

درمان شانه منجمد

قبل از هر درمانی باید به کاهش اقدامات تشدیدکننده بیماری پرداخت و سپس روند درمان را شروع کرد.

کمپرس سرد و گرم

برای کاهش درد و التهاب می‌توان از کمپرس‌هایی سرد و گرم کمک گرفت.

داروهای ضدالتهاب خورکی

این بیماری همواره با التهاب در مفصل شانه همراه است. بنابراین استفاده از داروهای ضدالتهاب می‌تواند در کاهش درد و دیگر علائم موثر باشد.

داروهای تزریقی

تزریق داروهای ضدالتهاب مانند استروئید به کاهش علائمی چون درد، التهاب و محدودیت دامنه حرکتی کمک کرده و به روند درمان سرعت می‌بخشد.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی رایج‌ترین درمان شانه‌منجمد به‌شمار می‌رود و هدف آن کشیدن مفصل شانه و بازگرداندن دامنه حرکت نرمال است و در 90 درصد موارد، موفق عمل‌می‌کند.
  • درمان با لیزر:لیزرتراپی در طول چند هفته باعث کاهش التهاب داخل مفصل شده و به فرد کمک می‌کند به تدریج دامنه حرکت و فعالیت نرمال خود را به دست آورد، همچنین طول درمان را که در گذشته ممکن بود تا 2 سال طول بکشد بسیار کاهش داده و بیمار سریع‌تر به فعالیت‌های روزمره بازمی‌گردد.
  • شاک‌ویوتراپی: شاک‌ویوتراپی یک مدالیته‌ی درمانی موثر و زودبازده در درمان بسیاری از بیماری‌های اسکلتی-عضلانی می‌باشد. شاک‌ویو با تحریک و تسریع روند بهبودی به بدن کمک می‌کند تا سریع‌تر خودش را ترمیم کند. این روش درمانی برخلاف درمان‌های تهاجمی مانند جراحی دوره‌ی نقاهت ندارد و مهم‌ترین مزیت آن، این است که قبل از بهبود از تشدید شدن بیماری جلوگیری می‌کند.
  • تحریک الکتریکی ماوراپوستی (TENS): این روش با بی‌حسی انتهای عصب در ستون فقرات درد را کنترل می‌کند. این دستگاه برق ضعیفی به الکترودها که روی پوست در ناحیه شانه قرار گرفته‌اند می‌فرستد.

جراحی

در 10 درصد موارد ابتلا به شانه یخ زده، درمان‌های رایج پاسخگو نبوده و جراحی، درمان انتخابی است. احتمال نیاز به جراحی در بیمارانی که مبتلا به دیابت هستند بیشتر از سایر بیماران می‌باشد. زمانی جراحی انجام می‌شود که فرد بین 6 تا 9 ماه درمان محافظتی دریافت کرده و بهبودی مشخصی در کاهش درد و افزایش دامنه حرکتی در بیمار مشاهده نشده است.